Bu gün Oyunbaz, yine çocuk kahkahalarıyla çınladı. Sevgi Bahçem Anaokulunun minikleri misafirimizdi.
Önce Aytül Akal'ın "Ormandaki Apartman" masalının sınırlarını zorladık dramayla..Yazarların ucu bucağı yok sanırdım dramayla, çocukları derinlemesine tanıyıncaya kadar. Onlarla oynarken, bir masalın ne kadar çok son-ucu olabileceğini görüyorum. Gördükçe bu son evet, diyorum, bu kadar.. Ama olmuyor, sınırsıza bir ek oluyor sadece her yeni grup..
Sonra kuklalarımızı yaptık. Oynattık. Kuklaların dilinden konuşmanın keyfine vardık.
Her yeni gelen grup, her eklenen oyunbaz; biraz daha çoğaltıyor bizi, teşekkürler Sevgi Bahçem şirinleri :)
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder