22 Nisan 2014 Salı

Çocuklar çünkü


Çocuklar çünkü; onlar daha derin nice büyükten. Hayal dünyaları, yalnız dünya değil, koskocaman bir evren..
 
Duvarları koyduğumuz, ana hatlarını çizdiğimiz durgun göletin içinde değil onların düşleri.. Denizleri pupa yelken, güneşleri hep gülen, evlerinin kapıları hep açık iyiliğe, güzelliğe.. Kilitler vurulmuyor yalnız kapılara değil, duyguların üzerine bin bir kat hem de..

Yüzleri aynası gibi yüreklerinin; maskesiz, örtüsüz, kinayesiz, abartısız, sanatsız... Onların yüzü yeterince şiir çünkü..
 
Kürdili hicazkarları yanında büyüklerin, onların çok sesli senfonileri.. Hiçbir ritmleri, sesleri birbirine benzemeyen..

Onlar inanıyor çünkü, gökkuşağının altındaki o düşler ülkesine.. Kötülerin hep kaybedip iyilerin yüzlerinin güleceğine.. İnanç, umut ve neşe; onların evreninde; suya yazılı bir iklimde..
 
Biliyorlar; bir şeyin ille görünmesi gerekmez var olması için...

İşte onun için...
 
Çocuklar, hep onlar...

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder